اعتراضات و آشوبهای فعلی فرانسه ظاهراً یک اتفاق غیرعادی و ساده نیست. ایرانیان خارج از کشور که در فضای مجازی هستند و پیجهای مختلفی دارند بارها در این رابطه مطلب نوشته و موارد جالبی را ذکر کردهاند. نکته مهم درباره حوادث فرانسه سکوت سلبریتیها و شخصیتهای معروف رسانهای فرانسه است؛ اظهاراتی که گاه میتواند آتش حوادث را بیشتر و تندتر هم بکند. درحالیکه در ایران چهرههای مشهور پستها و مطالبی را منتشر میکنند که عمداً یا سهواً منجر میشود امنیت ملی را به خطر بیندازند مانند فتنه ۸۸ که رسماً و عملاً با اپوزیسیون همراه شده بودند و با پز روشنفکری بر آتش آشوبها میدمیدند. سؤال اینجاست چرا و چطور چهرههای مشهور و حتی جهانی فرانسه در حوزه سینما و ورزش این نوع حضورهای نامتعارف را حداقل تا این اندازه ندارند؟!
البته همه میدانیم که بیشتر اهداف این چهرهها دیده شدن آنهاست چه آنکه مسعود فروتن نویسنده، مجری و کارگردان سینما هم در مصاحبهای به این مسئله اشاره کرده است که گاهی برخی بازیگران برای دیده شدن جنجالآفرینی میکنند و وارد برخی حاشیهها میشوند. اما چرا در حوادث و آشوبهایی که در غرب رخ میدهد شاهد نظر دادن سلبریتیها علیه منافع ملی و کشورشان نیستیم؟! بیتردید سیاستهای پنهان دولتهای غربی در کنترل چهرههای مشهور مؤثر باشد. چندی پیش جدولی از زندگی برخی از چهرههای مشهور سینما و تلویزیون در کشورهای خارجی از جمله امریکا منتشر شد که بیش از هر چیز جدا از بحثهای هویتی، مسئله درآمد آنها از صنعت معیوب سینما را زیر سؤال برد. در دعوای مجازی فرخنژاد و علیزاده، دو نکته از مستندات علیزاده علیه این بازیگر سینما جالب بود؛ اول زندگی خانواده فرخنژاد در امریکا که وی را واداشته از پول ملی برای مخارج خانوادهاش در امریکا هزینه کند. جالب آن که بازیگران مالیات نمیدهند این یعنی از دستمزدهای نجومی آنها چیزی برای مردم و فقیران کنار گذاشته نمیشود؛ این درحالی است که هنرپیشهها در اروپا از جمله فرانسه باید مالیاتهای سنگینی بپردازند و شاید همین سیاست پنهان باعث کنترل سلبریتیها در اروپا شده باشد؛ چه آنکه میبینیم شخصیتی مانند ژرارد دپاردیو که به یک چهره تاریخی و ملی فرانسه تبدیل شده و در سطح جهانی هم شناخته شده است برای فرار از مالیاتهای سنگین دولت به روسیه نقل مکان کرده و تغییر تابعیت داده است.
به نظر میرسد مجموعه آنچه گفته شد نیاز به بررسی و دقت بیشتری به خصوص در عرصه مالیات هنرمندان دارد. آنها که فقرا را واسطه دیده شدن خود قرار میدهند چرا نباید سهم خود را از بیتالمال برای توانمندسازی فقرا بپردازند، در حالی که از همان بیتالمال و سینمای دولتی دستمزدهای کلان دریافت میکنند. از این طریق میتوان بر حکومت بادبادکی سلبریتیها در جنجالآفرینی وحاشیهسازی هم پایان داد.
ارسال نظر